جدایی هوا و فضا؛ رویکردی جدید در برنامه درسی کارشناسی مهندسی هوافضا

رشد روز افزون فناوری‌ها و فعالیت‌های فضایی در تمام کشورها باعث افزایش تقاضا در بازار نیروی کار مهندسی هوافضا با تخصص فضایی شده است. با گذشت بیش از دو دهه از آخرین بازنگری برنامه درسی مهندسی هوافضا، لازم است با توجه به این تحول فناوری بازنگری شود. برنامه درسی فعلی بر حوزه هوایی متمرکز بوده و توجه چندانی به حوزه فضایی نشده است. در این مقاله با بررسی نقاط ضعف و قوت برنامه درسی موجود و مطالعه برنامه درسی مهندسی هوافضا در تعدادی از دانشگاه‌های معتبر آمریکا و همچنین توجه به استانداردهای آموزشی جدید، برنامه آموزشی نوینی پیشنهاد می‌شود که به دانشجویان امکان انتخاب گرایش هوایی یا فضایی را درون یک برنامه خواهد داد. فارغ‌التحصیل هر گرایش به مدرک کارشناسی مهندسی هوافضا نائل خواهد شد. تغییربرنامه درسی طیف گسترده‌ای را شامل می‌شود که از دروس پایه، اصلی و میانی تا دروس اختیاری تخصصی، آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها و نحوه اجرای آنها گسترده است.